Seiðandi fiðringur lék um maga minn og ég fann hvernig hjartað barðist hraðar í brjósti mér. Ég greip andann á lofti og virti þá fyrir mér. Ég fann hvernig dökkt hörund þeirra kveikti bál í mér. Ég færði mig hægt og rólega nær þeim með bros á vör, þeir brostu til baka.
Í fyrstu þorði ég ekki að snerta þá, í þeirri trú um að ekki yrði aftur snúið. Ég hugsaði með sjálfri mér að ég yrði að fá þá heim með mér. Ég greip létt um þá, báða tvo, og lyngdi aftur augunum - þvílíkur unaður. Daginn eftir vaknaði ég og þarna voru þeir.. jafn ómótstæðilegir eins og deginum áður. Þeir voru mínir.
